تنفس عبارتست از جذب اکسيژن از محيط  و دفع دي اکسيد کربن . اين تبادل گازي توسط دستگاه تنفس صورت مي گيرد . دستگاه تنفس در انسان شامل مجاري يا راههاي عبور هوا و شش هاست .

مجاري تنفسي : وظيفه اين مجاري عبور هوا از خارج به داخل ريه هاست . اين مجاري شامل حفرات بيني ، حلق ، حنجره ،‌ ناي و نايژه هاست .

ناي : لوله ايست به طول متوسط ۱۲ سانتيمتر که ۲-۳ سانتيمتر قطر دارد . ناي حنجره را به نايژه ها وصل مي کند و در ساختمان آن غضروف هاي نعلي شکل بکار رفته است و يک بافت پيوندي قابل ارتجاع دو انتهاي غضروف فعلي شکل را به هم وصل ميکند . ناي بدو شاخه بنام نايژه تقسيم مي شود که هر نايژه وارد يک شش مي شود . همراه نايژه عروق و اعصاب نيز وارد شش ها مي شوند که اين محل را ناف ريه مي نامند . نايژه به نايژک ها تقسيم مي شوند و هر نايژک به يک کيسه ختم مي شود که کيسه هوايي يا آلوئول ناميده مي شود .

شش ها 

شش ها دو کيسه يا توده اسفنجي قابل ارتجاع مي باشند که در قفسه سينه جاي دارند . رنگ ان خاکستري يا قرمز است . روي آن را پرده اي بنام جنب مي پوشاند . شکل اين عضو هرمي است که قاعده آن پائين و راس آن بالاست . ديافراگم قفسه سينه را از شکم جدا مي سازد . وزن شش ها در حدود ۹۰۰ تا ۱۲۰۰ گرم است . ريه راست از ريه چپ بزرگتر است . ريه راست داراي ۳ لب و ريه چپ ۲ لب دارد .

کوچک بودن ريه چپ بعلت جايگزيني قلب در سمت چپ سينه است . کيسه هوايي کوچکترين واحد ساختماني ريه است و تبادل گازي در اين محل انجام مي شود . کيسه هوايي را عروق زيادي احاطه کرده است و کيسه از يک رديف بافت پوش سنگفرشي ساخته شده است . حدود ۲ ميليون کيسه هوايي داريم . دو شبکه خوني ريه را خونرساني مي کنند . شبکه تنفسي – شبکه تغذيه اي